Maand 1 en 2
Blijf op de hoogte en volg Iris
11 September 2014 | Indonesië, Uluwatu
Zo, de twee maanden zitten er op. Het ging enorm snel, waarschijnlijk omdat ik zoveel heb gedaan en heb ervaren! Ik heb al zo veel van dit geweldige eiland gezien en zo veel leuke en bijzondere mensen ontmoet. Ik heb ook echt geen eerder moment gehad om even verslag te doen van alles, maar nu heb ik eindelijk een gaatje in mijn drukke agenda weten te vinden. Ik zal het allemaal even ordelijk houden, dus beschrijf alle highlights een voor een.
Aankomst:
De reis was niet zo verschrikkelijk als ik me had ingebeeld. M’n benen vielen niet in slaap, goede service en dankzij de films leek de tijd heel snel te gaan. Eenmaal aangekomen had ik geen idee waar ik heen moest, dus de eerste 10 minuten liep ik als een kip zonder kop door de mensenmassa te zoeken naar de bagageband. Ik kwam er al snel achter dat je dus eerst door de immigratie-check heen moest. Dit koste me 2,5 uur. In de rij. Staand. Na een vlucht van 17 uur. In de taxi had ik goede gesprekken met de chauffeur *kuch*; hij sprak geen Engels en ik geen Bahasa Indonesia, dus het was communiceren handen en voeten. Eenmaal aangekomen bij mijn homestay werd ik onthaald met een Bintang (of 2, 3… het werden er 6) door een andere stagiaire
van One2 Surf (Sitta), m’n baas Mina en de eigenaar van de homestay Edgar. Het klikte meteen en ik heb de eerste weken veel opgetrokken met Sitta. Zij is half Indonesisch, half Nederlands en heeft lang gewoond in de Mantawai, een archipel in Indonesië. Zij heet me meegenomen naar echt Balinese plekjes, zoals warungs. Warungs zijn kleine ‘eettentjes’ die worden gerund door families. Je zit bij hun thuis en ze serveren echt Indonesisch eten voor heel weinig geld, zoals nasi campur, ayam bakar, saté en cap chai. Ze bracht me ook naar de eerste feestjes en stelde me voor aan haar vrienden hier, die later ook goede vrienden van mij zijn geworden.
Duiken op de Gili Islands:
Na drie dagen settlen op Bali realiseerde ik me dat ik nu de tijd had om ook buiten Bali te reizen, ik had namelijk 10 dagen vrij voordat ik aan mijn stage begon. Ik besloot een wens van m’n bucketlist af te strepen: mijn duikbrevet halen. De beste en meest populaire plek om je duikbrevet te halen in deze ‘regio’ is Gili Trawangan. Het is een prachtig bounty eilandje dat je waar je rondom kunt lopen in 2,5 uur. Ik was zeeziek van de bootreis en moest ter plekke accommodatie regelen, dus ging alle homestays af. Na zeven homestays vond ik er eindelijk eentje voor een redelijke prijs (na het nodige onderhandelen). De duiklessen waren heel leuk; ik had een leuke groep met vier Amerikaanse meiden en een Nederlands meisje en de instructeur was zelfs Nederlands. In het begin vond ik het allemaal een beeeeetje eng. Ik wende snel aan het onnatuurlijke gevoel van onderwater ademen, maar je moest ook allemaal oefeningen doen onder water, zoals je duikbril af en opzetten, je ‘divejacket’ loskoppelen en weer op je rug zetten en jezelf redden als je zuurstof op is. Iedere avond ging ik uit eten met de Amerikaanse meiden en het Nederlandse meisje en vak dronken we daarna nog een biertje in de Reggaebar. Het duiken in zee was ge-wel-dig mooi… Ik heb haaien, octopussen, schildpadden en nog veel meer gezien. Het was net zoals in de film Finding Nemo, maar dan in real life.
Eerste feestjes:
In mijn omgeving (het zuiden van Bali) zijn er wekelijks vier feestjes:
Woensdag: Sunsetparty bij Single Fin. Redelijk sjieke loungebar/club in Uluwatu met uitzicht op zee. Donderdag: Cashew Tree. Een relaxed reggae-feestje in the middle of nowhere
Zaterdag: PadangPadang beachparty. Lekker naar reggae luisteren met een Bintang in je hand op het strand en daarna losjes op electric house.
Deze feestjes duren allemaal tot een uur of 1/2, dus ik probeer ze allemaal af te gaan. Een tijdje geleden ben ik met een groep Franse jongeren, waaronder twee collega’s, naar Kuta gegaan met een gehuurde auto. Mijn god, wat een stad. Overal in de straten keiharde muziek en lichten en overal grote clubs. Ik werd de volgende dag wakker met een kater van hier tot Tokio.
Eerste surfles:
Was in Cangu, een plaatsje aan de westkust van Bali. Ik ging er samen met m’n baas heen om wat ‘business contacts’ te bezoeken (lees: vrienden van haar die een homestay runnen, meisje die net een nieuwe Bikini lijn heeft ontworpen die we gaan promoten en een surfcamp), maar gelukkig hadden we ook even tijd om te surfen. Ik voelde me natuurlijk een ongelooflijke kluns in het water en was na 50 meter peddelen al helemaal uitgeteld, maar ik heb wel één keer kunnen staan op m’n board! Ik ga binnenkort even kijken of ik ergens een board kan kopen en er werk van maken, want ik kan natuurlijk niet terugkomen in Nederland zonder surfskills.
Mooiste plekjes:
Ik woon in de Bukit; het zuidelijke puntje van Bali en de ultieme surfspot. Je hebt hier een stuk of zes grote stranden, waarvan Thomas mijn favoriet is. Het strand is groot ten opzichte van de andere stranden en opmerkelijk genoeg áltijd rustig. Ik ga hier vaak heen met Pauline, een Franse collega, tijdens lunchpauze. Een ander mooi plekje is een afgelegen klif in Uluwatu. Je moet over een klein onverhard weggetje om er te komen en het heeft een prachtig uitzicht. Sjors (Nederlandse jongen die een halfjaar in en rondom Bali heeft gereisd en een goede vriend is geworden) heeft me dit plekje laten zien en we gingen hier ’s avonds soms heen om de sunset te kijken met wat vrienden en we hebben er een keer een jamsessie gehouden. M’n favoriete restaurant is Casa Asia; een pizzaria in the middle of nowhere met een Italiaanse eigenaar en steenoven.
Cultuur:
Mensen reizen af naar Bali voor verschillende redenen; voor de prachtige tropische stranden, voor de beste surfspots, voor het adembenemende snorkelen en duiken of om door de bergen te hiken/een vulkaan te beklimmen. Maar het gene waar Bali zich in onderscheid als tropisch eiland is de religie. De Hindu-cultuur hier is nergens anders op de wereld te vinden. Het Hindu is diep verweven in het dagelijks leven in Bali. Offeringen voor de goden of overleden grootouders zijn hier even belangrijk als eten, slapen en werken. Iedere dag als ik naar m’n werk ga zie ik Ibu Putu haar rondje maken over het terrein gekleed in een klassieke Balinese sarong en met een bloemetje achter haar oor. In haar rechterhand een dienblad met kleine bakjes gemaakt van bananenbladeren met daarin bloemetjes, rijst en een wierrookstokje, maar ik heb ook vaak genoeg offeringen gezien waarbij ze zelfs sigaretten en snoepjes in de bakjes hadden gelegd. Tijdens het neerzetten van de kleine offeringen sprenkelt ze ‘heilig water’ over haar eigen kleine tempeltje en maakt ze verschillende gebaren met haar handen. Dit is de Balinese manier om de Goden te bedanken voor water (het sprenkelen van heilig water), eten (de rijst in het bananenblad-bakje) en schoonheid (de bloemetjes). Veel Balinezen schenken wat water of bier op de grond voordat ze het drinken, omdat ze het willen delen met de goden. En een ander mooi voorbeeld van de Balinese religie is het advies dat ik kreeg nadat ik van mijn scooter viel, de tweede dag dat ik op Bali was. Ik werd geholpen door een Balinese vrouw, die slecht Engels sprak. Ze deed niet zuinig met de jodium en deed verband om m’n arm, en nadat ze klaar was zei ze dat als ik de volgende keer naar een plek ga waar ik niet eerder ben geweest, ik eerst moet bidden naar de goden en moet vragen om toestemming. Alleen dan ben je veilig op die plek. Hindu is zo puur en authentiek, ik vind het bijzonder dat het vandaag de dag nog zo’n belangrijk onderdeel is van het dagelijks leven van een Balinees, ondanks alle toeristen en de veranderingen die zij met zich meebrengen.
Dit was mijn boekwerk voor vandaag, ik hoop dat jullie niet halverwege in slaap zijn gevallen ☺
PS. Ik ben vandaag beroofd door een aap op het strand. Hij pakte m’n flesje water zo uit m’n handen, dronk ‘m leeg en rende er krijsend mee weg. Potverdikkeme.
Aankomst:
De reis was niet zo verschrikkelijk als ik me had ingebeeld. M’n benen vielen niet in slaap, goede service en dankzij de films leek de tijd heel snel te gaan. Eenmaal aangekomen had ik geen idee waar ik heen moest, dus de eerste 10 minuten liep ik als een kip zonder kop door de mensenmassa te zoeken naar de bagageband. Ik kwam er al snel achter dat je dus eerst door de immigratie-check heen moest. Dit koste me 2,5 uur. In de rij. Staand. Na een vlucht van 17 uur. In de taxi had ik goede gesprekken met de chauffeur *kuch*; hij sprak geen Engels en ik geen Bahasa Indonesia, dus het was communiceren handen en voeten. Eenmaal aangekomen bij mijn homestay werd ik onthaald met een Bintang (of 2, 3… het werden er 6) door een andere stagiaire
van One2 Surf (Sitta), m’n baas Mina en de eigenaar van de homestay Edgar. Het klikte meteen en ik heb de eerste weken veel opgetrokken met Sitta. Zij is half Indonesisch, half Nederlands en heeft lang gewoond in de Mantawai, een archipel in Indonesië. Zij heet me meegenomen naar echt Balinese plekjes, zoals warungs. Warungs zijn kleine ‘eettentjes’ die worden gerund door families. Je zit bij hun thuis en ze serveren echt Indonesisch eten voor heel weinig geld, zoals nasi campur, ayam bakar, saté en cap chai. Ze bracht me ook naar de eerste feestjes en stelde me voor aan haar vrienden hier, die later ook goede vrienden van mij zijn geworden.
Duiken op de Gili Islands:
Na drie dagen settlen op Bali realiseerde ik me dat ik nu de tijd had om ook buiten Bali te reizen, ik had namelijk 10 dagen vrij voordat ik aan mijn stage begon. Ik besloot een wens van m’n bucketlist af te strepen: mijn duikbrevet halen. De beste en meest populaire plek om je duikbrevet te halen in deze ‘regio’ is Gili Trawangan. Het is een prachtig bounty eilandje dat je waar je rondom kunt lopen in 2,5 uur. Ik was zeeziek van de bootreis en moest ter plekke accommodatie regelen, dus ging alle homestays af. Na zeven homestays vond ik er eindelijk eentje voor een redelijke prijs (na het nodige onderhandelen). De duiklessen waren heel leuk; ik had een leuke groep met vier Amerikaanse meiden en een Nederlands meisje en de instructeur was zelfs Nederlands. In het begin vond ik het allemaal een beeeeetje eng. Ik wende snel aan het onnatuurlijke gevoel van onderwater ademen, maar je moest ook allemaal oefeningen doen onder water, zoals je duikbril af en opzetten, je ‘divejacket’ loskoppelen en weer op je rug zetten en jezelf redden als je zuurstof op is. Iedere avond ging ik uit eten met de Amerikaanse meiden en het Nederlandse meisje en vak dronken we daarna nog een biertje in de Reggaebar. Het duiken in zee was ge-wel-dig mooi… Ik heb haaien, octopussen, schildpadden en nog veel meer gezien. Het was net zoals in de film Finding Nemo, maar dan in real life.
Eerste feestjes:
In mijn omgeving (het zuiden van Bali) zijn er wekelijks vier feestjes:
Woensdag: Sunsetparty bij Single Fin. Redelijk sjieke loungebar/club in Uluwatu met uitzicht op zee. Donderdag: Cashew Tree. Een relaxed reggae-feestje in the middle of nowhere
Zaterdag: PadangPadang beachparty. Lekker naar reggae luisteren met een Bintang in je hand op het strand en daarna losjes op electric house.
Deze feestjes duren allemaal tot een uur of 1/2, dus ik probeer ze allemaal af te gaan. Een tijdje geleden ben ik met een groep Franse jongeren, waaronder twee collega’s, naar Kuta gegaan met een gehuurde auto. Mijn god, wat een stad. Overal in de straten keiharde muziek en lichten en overal grote clubs. Ik werd de volgende dag wakker met een kater van hier tot Tokio.
Eerste surfles:
Was in Cangu, een plaatsje aan de westkust van Bali. Ik ging er samen met m’n baas heen om wat ‘business contacts’ te bezoeken (lees: vrienden van haar die een homestay runnen, meisje die net een nieuwe Bikini lijn heeft ontworpen die we gaan promoten en een surfcamp), maar gelukkig hadden we ook even tijd om te surfen. Ik voelde me natuurlijk een ongelooflijke kluns in het water en was na 50 meter peddelen al helemaal uitgeteld, maar ik heb wel één keer kunnen staan op m’n board! Ik ga binnenkort even kijken of ik ergens een board kan kopen en er werk van maken, want ik kan natuurlijk niet terugkomen in Nederland zonder surfskills.
Mooiste plekjes:
Ik woon in de Bukit; het zuidelijke puntje van Bali en de ultieme surfspot. Je hebt hier een stuk of zes grote stranden, waarvan Thomas mijn favoriet is. Het strand is groot ten opzichte van de andere stranden en opmerkelijk genoeg áltijd rustig. Ik ga hier vaak heen met Pauline, een Franse collega, tijdens lunchpauze. Een ander mooi plekje is een afgelegen klif in Uluwatu. Je moet over een klein onverhard weggetje om er te komen en het heeft een prachtig uitzicht. Sjors (Nederlandse jongen die een halfjaar in en rondom Bali heeft gereisd en een goede vriend is geworden) heeft me dit plekje laten zien en we gingen hier ’s avonds soms heen om de sunset te kijken met wat vrienden en we hebben er een keer een jamsessie gehouden. M’n favoriete restaurant is Casa Asia; een pizzaria in the middle of nowhere met een Italiaanse eigenaar en steenoven.
Cultuur:
Mensen reizen af naar Bali voor verschillende redenen; voor de prachtige tropische stranden, voor de beste surfspots, voor het adembenemende snorkelen en duiken of om door de bergen te hiken/een vulkaan te beklimmen. Maar het gene waar Bali zich in onderscheid als tropisch eiland is de religie. De Hindu-cultuur hier is nergens anders op de wereld te vinden. Het Hindu is diep verweven in het dagelijks leven in Bali. Offeringen voor de goden of overleden grootouders zijn hier even belangrijk als eten, slapen en werken. Iedere dag als ik naar m’n werk ga zie ik Ibu Putu haar rondje maken over het terrein gekleed in een klassieke Balinese sarong en met een bloemetje achter haar oor. In haar rechterhand een dienblad met kleine bakjes gemaakt van bananenbladeren met daarin bloemetjes, rijst en een wierrookstokje, maar ik heb ook vaak genoeg offeringen gezien waarbij ze zelfs sigaretten en snoepjes in de bakjes hadden gelegd. Tijdens het neerzetten van de kleine offeringen sprenkelt ze ‘heilig water’ over haar eigen kleine tempeltje en maakt ze verschillende gebaren met haar handen. Dit is de Balinese manier om de Goden te bedanken voor water (het sprenkelen van heilig water), eten (de rijst in het bananenblad-bakje) en schoonheid (de bloemetjes). Veel Balinezen schenken wat water of bier op de grond voordat ze het drinken, omdat ze het willen delen met de goden. En een ander mooi voorbeeld van de Balinese religie is het advies dat ik kreeg nadat ik van mijn scooter viel, de tweede dag dat ik op Bali was. Ik werd geholpen door een Balinese vrouw, die slecht Engels sprak. Ze deed niet zuinig met de jodium en deed verband om m’n arm, en nadat ze klaar was zei ze dat als ik de volgende keer naar een plek ga waar ik niet eerder ben geweest, ik eerst moet bidden naar de goden en moet vragen om toestemming. Alleen dan ben je veilig op die plek. Hindu is zo puur en authentiek, ik vind het bijzonder dat het vandaag de dag nog zo’n belangrijk onderdeel is van het dagelijks leven van een Balinees, ondanks alle toeristen en de veranderingen die zij met zich meebrengen.
Dit was mijn boekwerk voor vandaag, ik hoop dat jullie niet halverwege in slaap zijn gevallen ☺
PS. Ik ben vandaag beroofd door een aap op het strand. Hij pakte m’n flesje water zo uit m’n handen, dronk ‘m leeg en rende er krijsend mee weg. Potverdikkeme.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
